Om groepen en individuele scholieren te motiveren, vertrouw ik rotsvast op het ABC-model! Dit is gebaseerd op de zelfdeterminatietheorie (Deci & Ryan, 2000), een theorie die al decennia stevig overeind staat en die extrinsieke van intrinsieke motivatie onderscheidt. Om tot die laatste, de ‘echte motivatie’, te komen blijken drie basisbehoeften noodzakelijk: Autonomie, verBondenheid en Competentie.
Ja, dat mag. Een leerkracht heeft de vrijheid om zelf groepjes samen te stellen.
Het model van Knoster was voor mij, als ex-leerkracht én startend vormingsmedewerker een echte Aha-erlebnis! Het model stelt dat je bij het starten van iets nieuws, best rekening houdt met een aantal noodzakelijke voorwaarden:
Ja, dat mag. Hier zijn geen wetten over.
Ja, dat kan, je school mag dit zelf bepalen.
Al is het een leerlingenraad, groep collega’s of een projectgroep chrysostomos, een team bestaat altijd uit een bonte mix van mensen. Aandacht hebben voor de noden en interesses van elk teamlid én dan nog eens iets productief kunnen realiseren, is geen eitje. Met de 3 p’s breng ik je al stap in de goede richting. Het is namelijk een eenvoudig model om de leden van je team gemotiveerd te laten participeren. De 3 p’s staan voor:
Nee, leerkrachten zijn niet verplicht rekening te houden met de mening van de leerlingen.
Ja, dat mag. Hier bestaan geen regels over.
Wat is jouw rol als begeleider van leerlingenparticipatie? Wanneer mag je sturen, wanneer moet je loslaten? Het antwoord vind je in het model situationeel leiderschap van Hersey en Blanchard. Dit model toont hoe je begeleidersstijl afstemt op de situatie van je groep. Om de situatie van je groep te achterhalen, stel je jezelf twee vragen:
Ja, dat mag, een school of leerkracht kiest zelf hoe ze de taken en toetsen spreiden.
