Diversiteit

Ik vind het terecht dat iedereen een handje moet helpen thuis

Dit is een artikel dat origineel verscheen in "De Bond", het magazine van de Gezinsbond, in julli 2019.

Dit is een artikel dat origineel verscheen in "De Bond", het magazine van de Gezinsbond, in julli 2019.

Vaak worden mijn capaciteiten lager ingeschat omdat ik een andere huidskleur heb. Dat is pijnlijk, maar ik zet me extra in om te bewijzen dat die kleur niet bepaalt wat iemand in zijn mars heeft. / DOOR ANGELA MUSUAMBA NTEMBUA

Woensdag

Elk jaar nemen de leerlingen uit het 5de en 6de jaar Latijn van onze school deel aan een vertaalwedstrijd. Dit jaar zijn wij een van de laureaten. We gaan deze namiddag met de hele klas naar Antwerpen voor de prijsuitreiking. De spreker die de proclamatie opent, zegt dat hij het jammer vindt dat er weinig diversiteit zit in de klassieke wereld, maar toont zich tevreden dat het dit jaar in de vertaalwedstrijd anders is.

Bij het horen van die woorden kijken veel aanwezigen in onze richting. We zijn met zes leerlingen in de klas en de helft is van Afrikaanse afkomst. Het begrip diversiteit wordt gemakkelijk aan ons gelinkt.

Toen wij een maand geleden laureaat werden, was onze vreugde groot. Zo konden wij laten zien waar een diverse klasgroep toe in staat is. Er is ook een andere school aanwezig, waarvan de naam mij bekend voorkomt... Ik had er niet zo’n fijne ervaringen mee.

Drie jaar geleden verhuisde ons gezin en wilde ik naar een school dichter in de buurt gaan. Bij de inschrijving kreeg ik te horen dat de richting Latijn niks voor mij was. Ik vroeg waarop ze zich baseerden, ze hadden immers mijn rapportcijfers niet gezien. “Een Latinist moet een harde werker zijn, zeker op onze school”, zei de man, en hij betwijfelde mijn capaciteiten. Veroordeeld worden op basis van niks anders dan mijn huidskleur was vreselijk, maar ik raapte ondanks de vernedering mijn moed bij elkaar en zei dat ik toch voor de Latijnse koos. Ze hadden geen andere keus dan mij in te schrijven, maar maakten mij duidelijk dat ik niet welkom was. De laatste woorden voor ik wegging: “Als je faalt, zeg dan niet dat ik jou niet heb gewaarschuwd.” Ik heb na die ervaring voor een andere school gekozen en hier ben ik dan, drie jaar later, ik heb niet gefaald.

Ik weet dat ik nog zulke vreselijke ervaringen op mijn pad zal tegenkomen, maar ik zal blijven doorzetten en bewijzen dat huidskleur iemands capaciteiten niet bepaalt.

Donderdag

Ik moet altijd lachen als iemand naar mijn hobby’s vraagt. Ik weet niet waar te beginnen. Ik ben
heel graag bezig en heb een stapel hobby’s. De meeste ervan hebben met muziek te maken. Als kind volgde ik piano-, blokfluit- en trompetlessen en nu speel ik viool. Het leukste aan viool is dat ik niet vaak alleen moet spelen. Daar word ik namelijk supernerveus van. In een orkest spelen was de beste oplossing voor mij. Over een paar weken hebben we een optreden, daarom oefen ik vandaag de hele namiddag met een paar vrienden.

Vrijdag

Naar jaarlijks gewoonte organi- seert de leerlingenraad vandaag een foute dag. Het concept is sim- pel: het is de bedoeling dat je zo fout mogelijk gekleed naar school komt. Elk jaar is er een ander thema, dit jaar ‘de gekke jaren’. De leerlingen komen op school toe in outfits van de jaren ‘70, ‘80 en ‘90 en de leraren zijn in de huid van leerlingen gekropen. Het is hila- risch hen te zien in gescheurde jeansbroeken, baggy joggingsbroeken en noem maar op.

Zaterdag

Een regel waar in ons gezin niet aan te ontsnappen valt, is de ‘zaterdag huishouden dag’. Elk zaterdagmorgen moeten we met zijn allen meehelpen met het huishouden. Mijn zus ruimt haar kamer op, papa is de ramen aan het poetsen, mama doet de was en ik kook.

Ik vind die regel niet erg, ik vind het terecht dat iedereen een handje moet helpen thuis. Al zou ik wel liever wat langer slapen op een zaterdagmorgen.

Zoals beloofd neem ik mijn zusje en broertje daarna mee naar de bioscoop. Mijn zusje is jarig en een filmavond vol met geschenkjes is een mooi cadeau.

Zondag

Zeven uur. Tijd om op te staan en te gaan werken. Ik werk tijdens de weekends als kassierster bij een supermarkt. Toen ik deze job aannam wou ik vooral extra centjes verdienen, maar nu betekent het meer dan dat. Ik vind het fantastisch om in contact te komen met zoveel mensen. Het is hartverwarmend om het gezicht van een klant te zien ophelderen, na een complimentje of vriendelijk woord. Een simpele goedemorgen en goedenavond zijn gratis, en doen bij velen wonderen.

Geschreven door
Jort
op